به گزارش شهرآرانیوز، آیتالله سیداحمد علمالهدی در مراسم مقتلخوانی سالروز شهادت امامرضا(ع) که صبح امروز (یکشنبه، ۲ شهریور ۱۴۰۴) با حضور پرشور میلیونها زائر و مجاور در حرم مطهر رضوی برگزار شد، با اشاره به حدیث مشهور پیامبر اکرم(ص) اظهار کرد: در روایت آمده که فرمود «سَتُدفَنُ بَضعَةً مِنّی بِخُراسان ما زارَها مَکروب اِلّا نفس الله کَربَتَه وَلا مُذنَب اِلّا غَفَرَالله ذُنوبَه» یعنی در آینده پاره تن من در خراسان دفن خواهد شد که کسی بر او نمیگرید مگر اینکه خدا گره از کار او باز میکند و گناهانش را میبخشد.
وی افزود: برای درک این حدیث، مهم است معنای «بَضعة» را بشناسیم. بضعه از ریشه بضاعت و به معنای «سرمایه» است. در فرهنگ عرب، بضعه به عضوی از بدن گفته میشود که فقدان او مقارن با مرگ است. به طور مثال، کلیه در بدن بضعه محسوب نمیشود، چون اگر از دست برود، بدن با کلیه دیگر میتواند زنده بماند، اما مثلاً قلب، بضعه بدن محسوب میشود، چون سرمایه ذاتی حیات است و اگر نباشد، دیگر بدن امکان زندگی ندارد.
نماینده ولیفقیه در خراسان رضوی خاطرنشان کرد: رسول خدا (ص) در میان عزیزانشان دونفر را «بَضعة» خواندند که یکی ذات اقدس فاطمهزهرا(س) است و دیگری امامرضا(ع). دلیلش هم این بود که زهرای مرضیه (س) در موقعیتی قرار داشت که اصل و اساس اسلام تهدید میشد و بیبی با روشنگری در برابر جریان انحرافی سقیفه، اصل اسلام را نجات داد. درباره امامرضا(ع) نیز وضعیت مشابهی برقرار بود و فتنهای که در دوران ایشان وجود داشت و در توطئههای مأمون عباسی ملعون متمرکز بود، اصل و اساس دین را هدف قرار میداد. حضرت چنین فتنهای را خنثی کرد تا اصل دین محفوظ بماند.
وی ادامه داد: از زمان بنیامیه، هرچه خلفا از اهلبیت(ع) کشتند و جنایت کردند، نتیجه عکس داد و تفکر شیعی بیش از پیش به قدرت رسید. به همین دلیل هم مأمون که به لحاظ کید و مکر بهعنوان شیطان مجسم و معاویه دوم خوانده میشد، توطئهای در پیش گرفت تا از طرح امامکشی عبور کند و اصل امامت ریشهکن شود. اینجا بود که امام(ع) را وادار کرد از مدینه به مرو بیاید و قصد داشت حضرت را به پذیرش خلافت مجبور کند تا فردای آن روز، حضرت را به شهادت برساند و خود بهعنوان ولیعهد، دوباره به مسند قدرت بنشیند. البته تفاوتش اینجا بود که مأمون در این صورت میتوانست خود را جانشین امام شیعیان معرفی کند و به این شکل، شجره امامت ریشهکن شود.
عضو مجلس خبرگان رهبری تصریح کرد: حالا شما ببینید مأمون عباسی، رجاءابن أبیضحاک را که شخصیتی بهغایت خونخوار بود، مأمور انتقال امامرضا(ع) به مرو کرده، او هم به مدینه رسیده و میخواهد حضرت را سوار بر مرکب کند و کاروان راه بیفتد. مردم مدینه نیز فریب این توطئه مأمون را خوردهاند و جشن بزرگی برپا کرده، خوشحال و مسرور هستند که خلیفه بالاخره خواهان واگذاری قدرت به اهلبیت پیامبر (ص) است. در این میان، حضرت از همان ابتدا این توطئه را باطل کردند؛ به این صورت که به اهل خانه خود گفتند مأمون قصد کشتن مرا دارد و در نتیجه، صدای شیون و ضجهای از خانه علیبنموسیالرضا(ع) بلند شد که کل مردم مدینه را شوراند و از همان ابتدا، فریب مأمون نقش بر آب شد.
وی تأکید کرد: مأمون از همان ابتدا به رجاء توصیه کرده بود که حضرت را از مسیرهای بیابانی و دور از شهرهای بزرگ عبور دهد تا علیبنموسیالرضا(ع) با مردم ارتباط نداشته باشد، اما حضرت در هر منزل که به شهرهای بزرگ همچون بصره و اهواز نزدیک بود، به لطایفالحیل مسیر کاروان را طوری تغییر میدادند که بیشترین تماس را با مردم داشته باشند و هدایت امت به شکل تام آن محقق شود. همین در گذر از نیشابور نیز اتفاق افتاد و صدور حدیث سلسلةالذهب، همینجاست که رخ میدهد.
امام جمعه مشهد گفت: پس از نیشابور، کاروان به قریةالحمراء رسید که همان دهسرخ امروز است. پس از آن هم از سناباد گذشتند، باغ حمیدابن قحطبة والی خراسان را خریدند که حدود آن مقارن با حرم کنونی حضرت و مرکز شهر مشهد است. برادران و خواهران، اگر امروز قائل به این هستیم که تنها شهروند مشهد، علیبنموسیالرضا(ع) هستند و هرکس ساکن این شهر است، مجاور و هرکس مهمان این شهر است، زائر است، به همین دلیل است.
وی بیان کرد: در روایت آمده که وقتی حضرت این زمین را خریدند، فرمودند «هذا تُربَتی وَ أَنَا اَدفَنُ فیه مایَزورَنی مِنهُم زائر وَ لایَسلِم عَلیَّ مِنهُم مُسلِم اِلّا وَجَبَ لَه غُفران الله وَ رَحمَتَه بِشَفاعَتِنا اَهلَ البَیت» یعنی این مدفن من است و کسی آن را زیارت نکند و به من سلام ندهد، مگر آنکه غفران الهی به شفاعت ما اهلبیت(ع) نصیب او باشد.
آیتالله علمالهدی اظهار کرد: یکی از ویژگیها و خصوصیات خاص امامرضا(ع) در میان همه اهلبیت(ع) این بود که شهادت حضرت بیش از دوسال و چهارماه طول کشید. برادران و خواهران عزیز، روز عاشورا یک صبح تا عصر بود، اما شهادت امامرضا(ع) بیش از دوسال و چهارماه طول کشید. به این دلیل که اصل شهادت از روز هجرت ایشان از مدینه آغاز شد که در سال ۲۰۰ هجری رخ داد و تا شهادت حضرتش در پایان ماه صفر ۲۰۲ هجری قمری، امامرضا(ع) بیش از دوسال و چهارماه در غربت و رنج و فشار حملات بدخواهان شیعه سپری کردند تا اینکه انگور مسموم و آب انار زهرآگین که به کینه مأمون آلوده بود، کاری کرد تا روح اقدس ایشان از جسم مطهرشان مفارقت کند و چنین روزی، سالروز شهادت امام هشتم (ع) باشد.